این روزهااگر چه برای مرگ آرزوها مراسم ختمی نمی گذارند و فاتحه ای هم نثار آن ها نمی کنند زیرا روزمرگی مداوم شان غصه های مکرراز کف دادشان را آسان کرده اما هنوز دعای ماندنشان را نیز کسی فراموش نکرده است.و این نیست مگر حیات انسانی که نمی خواهدمرگ را در هر حال باور کندکه با قبول آن دغدغه های بیش تری را به لابه لای شیارهای مغز خود فرو خواهد کرد و دلهرهای فراوان تری را برای خویش فراهم می کند.
تاریخ : چهارشنبه 93/10/3 | 6:1 عصر | نویسنده : میثم نعمت الهی | نظرات ()