| شبی که آوای نی تو شنیدم |
| چو آهوی تشنه پی تو دویدم |
| دوان دوان تا لبه چشمه رسیدم |
| نشانه ای از نی و نغمه ندیدم |
| تو ای پری کجائی که رخ نمینمائی |
| از آن بهشت پنهان دری نمیگشائی |
| من همه جا پی تو گشته ام |
| از مه مهر نشان گرفته ام |
| بوی ترا زگل شنیده ام |
| دامن گل از آن گرفته ام |
| تو ای پری کجائی که رخ نمینمائی |
| از آن بهشت پنهان دری نمیگشائی |
| دل من سرگشته تو نفسم آغشته تو |
| به باغ رویاها چو گلت بویم |
| بر آب و آئینه چو مهت جویم |
| تو ای پری کجائی |
| در این شب یلدا ز پی ات پویم |
| به خواب و بیداری سخنت گویم |
| تو ای پری کجائی |
| مه و ستاره درد من میداند |
| که همچو من پی تو سرگرداند |
| شبی کنار چشمه پیدا شو |
| میان اشک من چو گل وا شو |
| تو ای پری کجائی که رخ نمینمائی |
| از آن بهشت پنهان دری نمیگشائی |
تاریخ : چهارشنبه 94/2/16 | 7:40 عصر | نویسنده : میثم نعمت الهی | نظرات ()